poniedziałek, 30 września 2013

Cofnąć czas...

Pamiętacie jak pisałam, że z KTOSiem już koniec?? Starałam się udawać, że tak miało być... że może lepiej się stało...  (i wiem, ze wiele z Was może myśleć, ze lepiej się stało, bo może każde z Nas troszkę męczyło się tęsknotą itd)...ale nie stało się dobrze. czasu nie cofnę...


Wiem tylko tyle, że nikt nigdy nie zastąpi mi Go...

Tak jak pisałam... pokochałam Go... zawsze uciekałam ze związku w związek, bo tak było wygodniej i łatwiej... Nie myślało się już o byłym partnerze... a teraz...
nie wyobrażam sobie, żeby był przy mnie ktoś inny niż On, nie wyobrażam sobie, żeby ktoś inny mnie przytulał, całował i dotykał..., nie wyobrażam sobie spędzić życia z kimś innym..., nie wyobrażam sobie, żeby ktoś inny tworzył ze mną rodzinę... ja chcę tylko Jego...
jeśli nie będę z Nim.. to nie chcę być z nikim...
po prostu...

Postanowione... Nie wiem co KTOŚ... mój KTOŚ (bo zawsze tak pozostanie) z tym zrobi.. czy będzie znowu mnie chciał... mimo, że tak Go zawiodłam PRZEPRASZAM KOCHANIE (mam tu na myśli wątek z Barmanem)... ale nie chcę nikogo innego... wolę być sama.

Wspomnienie tygodnia [#5]

Dzisiaj będzie bez zdjęć, bo brak mi weny. Ogólnie rzecz ujmując Kubuś rozwija się ostatnio w tempie błyskawicznym. Pomijam to, że siedzi (w końcu :) ehh.. ile ja na to czekałam :P ) W łóżeczku już wstaje, jest coraz bardziej rozkoszny, ale zaczyna się denerwować, bo raczkować za bardzo mu się nie chce tylko od razu wskoczyłby na nóżki i chodził. Chyba ciut za wcześnie, ale zobaczymy co Matka Natura przygotowała :)
Kiedy zakładam mu buciki to oczywiście szamocze się, bo stópki nie są przyzwyczajone, więc zawsze podczas ubierania towarzyszą Nam zabawki, które odciągną uwagę od niewygodnych trzewików haha Do tego zaczynam mieć dosyć ubierania "na cebulkę". Nie tyle siebie co Kubusia. 
W rodzinie mamy problemy z kuzynem.. nie wiem okres buntu w wieku 21 lat to chyba dość późno... albo to nie okres buntu tylko zachłyśnięcie się kolegami. Zmienił się diametralnie o 180 st. Z grzecznego ułożonego syna i chłopaka, który trenował pływanie, w cwaniaka, który pali trawę, robi sobie tatuaże, gra w kasynie, bierze jakieś prochy na masę, okłamuje rodziców i dziewczynę... Wszyscy się o niego martwią... pytają co się dzieje i jak mu pomóc.. a rezultat przynosi to taki, że zostawia dziewczynę, z którą był kilka ładnych lat i robi co chce. Zachowuje się jak Pan i władca.
Nie wiem co z tymi facetami się dzieje... KTOŚ w ogóle się nie odzywa.. Dziś miał imieniny. Wysłałam sms'a z życzeniami.. Cisza.
Za to założyłam blog o motywacji, o wyznaczaniu celu i dążeniu do niego, o budowaniu pewności siebie... Będą różne ciekawe pytania, nad którymi warto zastanowić się w pędzącym świecie oraz ćwiczenia motywujące Nas do pracy nad sobą.. Oczywiście zapraszam Was serdecznie do odwiedzin, polubienia i dodania do obserwowanych... Nawet jeśli nie interesuje Was tematyka to proszę o kliknięcia haha Sztuczny tłum w cenie :)


sobota, 28 września 2013

Mój zeszyt rozwojowy

Czytając post Edyty o rozwojowym zeszycie... zapragnęłam Go mieć. A raczej go zrobić.

Moją ostatnią miłością są zeszyty na spiralkach. Kiedy odłożę otwarty zeszyt to mam pewność, ze zaraz się nie zamknie..ale to może tylko moje "zboczenie". Na szczęście miałam wolny taki zeszyt i... Podzieliłam go na swoje sześć rozdziałów, plus po jednej stronie na zapiski dotyczące Książek do przeczytania i filmów do obejrzenia.




Na moje sześć części składa się:
1. ROZWÓJ - kolejne kroki/etapy, Czego chcę się nauczyć? Co mi to przyniesie?
2. JA - (charakter, emocje) Jak podchodzę do codziennych problemów czy ludzi? Jakie są moje odczucia? Pozytywne czy negatywne? Plus ostatnie dwie strony na "Nawyki do wypracowania" - jakie one mają być? Jak się za to zabrać i co z tego będę miała.
3. MIŁOŚĆ - (tutaj zawarłam rodzinę, partnera i Kubusia) Czy to są moje wymarzone relacje z nimi?, Czy chciałabym mieć taką mamę, jaką jestem dla Kubusia? Jak sprawuję się jako mama?
4. JA - (wygląd, kosmetyki, sport) Co chcę poprawić? (a po ciąży mogę wymieniać bez końca haha), Jak to zrobić? Jakie będę miała z tego korzyści?
5. RELACJE - (ze znajomymi czy obcymi) Jakie są teraz relacje? Czy nie zaniedbuję znajomych? Jak reaguję na nowe osoby? Jak poprawić relacje?
6. ŻYCIE - czy życie sprawia mi radość? Jakie wyzwania podejmuję? Czego chcę jeszcze w życiu spróbować?


Rozwojowy zeszyt przyjmuje formę pamiętnika. Natomiast nie zapisujemy w nim co robiłam każdego dnia, lecz swoje przemyślenia na dany temat, notatki, problemy i rozwiązania. Ma on pomóc w ulepszaniu życia, pracy nad sobą i relacjami z innymi
Każdy może stworzyć własne części, bo każdy chce pracować nad innymi sferami. Praca, kariera, życie rodzinne, relacje z ludźmi,...

W jaki sposób korzystać z rozwojowego zeszytu?
Jak pisze Edyta - traktuj rozwojowy zeszyt jak przyjaciela, dzięki któremu wrócisz do swoich wątpliwości, ale i znajdziesz rozwiązania. Zatem zapisuj w nim:
- problemy, które pojawiają się w Twoim życiu - z czym sobie nie radzisz, co warto poprawić, w jakich sytuacjach odczuwasz negatywne emocje czy nie jesteś z siebie do końca zadowolony
- przemyślenia związane z określonym problemem - dlaczego to utrudnia Ci życie, w jakich sytuacjach zauważasz jego istnienie, co to zmienia, w jaki sposób się czujesz
- rozwiązania: może stworzysz kreatywną listę rzeczy do zrobienia, aby pozbyć się problemu? Poszukaj możliwości wyjścia z trudnej sytuacji, zastanów się, co jest Ci potrzebne, abyś zlikwidował problem.
- szanse, jakie pojawiają się na Twojej drodze i odczucia, jakie się pojawiają - czy boisz się zmian? Co może dobrego się zdarzyć, jeśli podejmiesz wyzwanie?
- strefy rozwoju - czego chcesz się nauczyć (nie zapominaj o tym, aby też zapisać, co Ci to da!)
Podstawową zasadą tworzenia rozwojowego zeszytu jest magiczne słowo: ROZWÓJ. Nie tylko identyfikujesz problem, zauważasz możliwość zmiany czy szanse, ale i zastanawiasz się nad efektami zmian, Twoimi możliwościami i aktywnie szukasz rozwiązań. Tak, to może być magiczne.

czwartek, 26 września 2013

KUTITA

Dzisiaj przybywam do Was ze ślicznymi, kolorowymi, ręcznie robionymi, ale przede wszystkim bezpiecznymi zabawkami dla Naszych maluszków :) 

Znajoma założyła firmę i bardzo bym chciała, żeby interes się rozkręcił. A czym zajmuje się firma?? 


W skrócie:
Kutita to magia drewnianych zabawek. To ucieczka od tego, co tandetne, chińskie, nietrwałe... Ucieczka do zabawek pięknych i bezpiecznych, malowanych ręcznie atestowanymi farbami i lakierowanych tym, co dla dziecka nie jest szkodliwe. 
A co o sobie piszą?
Przede wszystkim jesteśmy rodzicami !!!
Pomysł tworzenia ręcznie robionych, drewnianych zabawek powstał, gdy zetknęliśmy się z problemem zakupu ciekawych, kolorowych i edukacyjnych zabawek dla naszego 2 - letniego syna Adasia.
To on natchnął nas do odejścia od chińskiej tandety, do powrotu do zabawek drewnianych, ręcznie wykonywanych, edukacyjnych i niepowtarzalnych.
Przedmioty są tworzone, wycinane i malowane przez nas. Wykorzystujemy farby i lakiery spełniające normę Bezpieczeństwa Zabawek, aby każdy kupujący miał poczucie kupowania rzeczy najlepszych i bezpiecznych, wykonanych z pasją i cieszących oko dzieci. Wykonujemy układanki, puzzle edukacyjne, drewniane wieszaki o najdzikszych kształtach i kolorach, miarki wzrostu a także wiele innych przedmiotów. Wycinamy z drewna, a więc z ekologicznego i najwspanialszego surowca, co daje gwarancję ich trwałości i wielopokoleniowości.
Jesteśmy otwarci na propozycje, jeśli marzy się Wam coś drewnianego dla dziecka, postaramy się podołać wyzwaniom.
Rysunki są kolorowe i śliczne, mają budzić uśmiech na twarzach dzieci, a jednocześnie być pomocne w odkrywaniu świata. Wielkość elementów jest dostosowana do wieku dziecka.

Oto przykładowe prace:








Kuracja drożdżowa cz. II

JAK STOSOWAĆ DROŻDŻE?

Drożdży nie wolno spożywać w stanie surowym!
Przed spożyciem, należy je „zabić” gorącą wodą, a najlepiej wrzątkiem, by nie fermentowały w jelitach (objawia się to wzdęciami, bólami brzucha, nudnościami, odbijaniem an nawet wymiotami). Najlepiej przyswajalne są w postaci drożdżowego napoju:
¼ kostki 100g drożdży (ok. 1 łyżka) należy zalać  ½ -1 szklanki/kubka wrzącą wodą bądź mlekiem, dokładnie rozmieszać, przykryć spodkiem i ostawić do ostygnięcia. Pić małymi łykami chłodny napój. 


Kurację drożdżową zaleca się stosować przez 2-3 miesiące, po czym zrobić przerwę lub jak podaje Dr Górnicka w swojej książce Apteka Natury, stosować profilaktycznie 2-3 razy w tygodniu gdy czujemy znużenie, brakuje na energii, jesteśmy bardziej podatni na infekcje.
Do napoju drożdżowego można dodać miodu (ale dopiero ostygnięciu), soku czy herbaty.
Jeśli ktoś nie trawi specyficznego smaku napoju drożdżowego może zakupić w aptece tabletki z wciągiem z drożdży piwnych. Jednak to już jest chemia. Najbardziej naturalne są świeże drożdże.

Źródło:  http://karodos.blogspot.com

Osobiście zamierzam pić je przez 3 miesiące, ale piję dziennie 1/4 kostki. Wszystko wg powyższego opisu.

A Wy miałyście już styczność z kuracją drożdżową? :)

Kuracja drożdżowa cz. I

W zasadzie samorozwój to również piękno... Nasze kobiece piękno :) dlatego też postanowiłam napisać Wam troszkę o kuracji drożdżowej.

Wszystkie znamy różne babcine przepisy na maseczki na włosy... również te drożdżowe. Temat dbania o włosy zawsze był mi bliski od kiedy ładnych parę lat temu poszłam do fryzjera na pasemka... wyszłam prawie z sianem. Prawie, bo końcówki miałam baaardzo przesuszone, a reszta włosów jakoś wyglądała. Zawsze miałam problem z dbaniem o końcówki. Nie nie rozdwajały mi się, ale były zawsze bardziej suche od pozostałej części włosa. Więc u mnie maseczki, odżywki i oleje na włosy to norma przy prawie każdym ich myciu.

Teraz po porodzie włosy zaczęły okropnie wypadać. Tak wiem, że to jest normalne. Bo włosy w ciąży mają rewelacyjną kondycję, a po porodzie wszystko to co powinno wypaść podczas ciąży wypada właśnie ok 3 mc po urodzeniu... i trwa zazwyczaj max do 6 miesiąca. Kubuś będzie miał niedługo skończone 9 miesięcy, a włosy nadal leciały sporymi garściami. Tłumaczyłam sobie to tym, że ciągle mam związane włosy, czyli mniej się przetłuszczają więc mogę pozwolić sobie na mycie co kilka dni (jak chodziłam w rozpuszczonych - myłam włosy codziennie). 

Przeglądając zasoby bogatego w wiedzę wujka Google trafiłam na kurację drożdżową. Wiedziałam o niej już jakiś czas temu, ale ciągle ją odkładałam ze względu na karmienie piersią. W końcu przeczytałam, że drożdże nie szkodzą. Baaa.... mają dużo pożytecznych właściwości. Przedstawię je po krótce:

Czym są drożdże?

Drożdże (Saccharomyces) to grzyby jednokomórkowe z rodziny drożdżakowatych. Są bogatym źródłem skladników odżywczych, mogą być również stosowane pomocniczo w niektórych chorobach jak: cukrzyca, choroby przewodu pokarmowego i nerwowego, w chorobach skórnych (trądzik, łuszczyca), a także w leczeniu osłabienia ogólnoustrojowego i zaburzeń metabolicznych. 

P R Z E C I W S K A Z A N I A 

Wiele osób obawia się, czy spożywanie drożdży nie przyczynia się do nasilenia kandydozy, infekcji grzybicznych np. pochwy czy przewodu pokarmowego. Osobom cierpiącym na kandydozę nie zaleca się spożywania drożdży (nawet jeśli są już martwe), gdyż mimo to są odżywką dla Candida.
 

Rodzaje drożdży:
Istnieje ok. 30 gatunków drożdży, ż czego najbardziej znane są:
1) piekarskie - są powszechnie dostępne w sklepach spożywczych, wykorzystuje się je do ciasta, racuchów czy pizzy.
2) piwne, zawierają więcej składników odżywczych niż drożdże piekarskie, nie widziałam ich nigdzie w sklepach. Pewnie można zamówić przez internet.
3) drożdże winne
 
CO ZAWIERAJĄ DROŻDŻE?

Wartości odżywcze drożdży (kostka 100g):
55 kcal/100g
Białko: 12g
Węglowodany: 1,1 g
Tłuszcz: 0,6 g
Błonnik: 6,9 g
Witaminy: A, D, E, K, B1, B2, B3, B5, B6, Biotyna, B9, B12, C.

Minerały: Sód, Potas, Wapń, Fosfor, Magnez, Cynk, Żelazo, Chrom, Miedź, Kobalt, Mangan, Fluor, Jod, Selen.   

Aminokwasy (m in. tyrozyna, tryptofan, metionina) lecytyna, enzymy (maltaza, laktaza, amylaza, inwertaza, fosforawa)

WŁAŚCIWOŚCI ZDROWOTNE DROŻDŻY
 
- korzystnie wpływają na stan włosów, skóry i paznokci (wzmacniają cebulki włosów, zapobiegają ich wypadaniu i nadmiernemu siwieniu, zapobiegają rozdwajaniu paznokci, wygładzają i oczyszczają skórę z niedoskonałości).
- dzięki całej gamie witamin z grupy B i tryptofanu pozytywnie wpływają na samopoczucie, funkcjonowanie układu nerwowego, przeciwdziałają znużeniu i apatii.

- dzięki zawartości chromu regulują ilość glukozy we krwi, dzięki czemu ograniczają apetyt na słodycze.

- dzięki obecności witaminy B6 przyczyniają się do regulacji prawidłowej wagi ciała. Niedobór tej witaminy może przyczyniać się do kłopotów z prawidłową masą ciała.

- poprawiają przemianę materii.

- likwidują zajady w kącikach ust.

- łagodzą, a czasem nawet niwelują częste i uporczywe bóle głowy (migreny) – skutek niedoboru witaminy B6.

- znacząco łagodzą zmiany trądzikowe i zmiany skórne (np. łuszczyca) – obecność cynku i witamin z grupy B.

- dzięki obecności licznych składników odżywczych działają ogólnie wzmacniająco.

- przywracają właściwą mikroflorę jelitową.

- łagodzą stres, bezsenność i napięcie nerwowe (witaminy z grupy B).

- wzmacniają odporność organizmu (beta-glukan).

Źródło: http://karodos.blogspot.com

O tym jak stosować kurację drożdżową - w następnym poście.

wtorek, 24 września 2013

Dawna znajomość cz. V

Zastanawiałam się czy pisać tą część.. dlatego pisząc cz. IV nie wiedziałam czy owa powstanie. Nie mam na nią pomysłu... Ale żeby nie było... nie tworzę jej na siłę :)

Więc... Od paru tyg znowu jestem na cuuudnym portalu społecznościowym Fb. I powiem Wam, że "czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal". Święta prawda. Święte słowa. Zaczęła włączać mi się zazdrość... Pamiętam, ze byłam straszną zazdrośnicą w liceum hahahah tak to dość odległe czasy :) Później z czasem cieszyłam się, ze już mi to przechodzi i w końcu dojrzewam do związku z mężczyzną. Do związku, który opiera się na zaufaniu, a nie na podejrzeniach, że co on, z kim i gdzie robi. Telefon sprawdzałam tylko raz.. Kiedyś. Poczty czy społecznościówek - nigdy. Były nawet takie chwile, że zastanawiałam się czy ze mną jest wszystko ok. Czy nie powinnam wybrać się do psychologa.. Nie wiem czy by mi pomógł. Wiem, ze zazdrość wiele niszczy... dlatego też cieszyłam się, że wychodzę na prostą. A tu co? Barman i koleżanki.
Pomijam fakt, ze na Fb znajomych ma ponad 1000. (tak, tam są trzy zera.. słownie: tysiąc). Znajomi znajomymi.. przecież nie jestem zazdrosna o każdą, którą ma w znajomych. Ale...

Są też bardzo dobre / bliskie / czy jak kto woli określać znajome. Mówi, ze więcej odzywają się do Niego na Fb niż na tel, ale potrafią czasem zadzwonić i zapytać co słychać. Z jedną w październiku miał iść na wesele, ale nie idzie, bo musi zostać w pracy. Więc już jest pierwszy "wróg" :P Z inną pracuje... wchodząc rano na Fb (na jego tablicę) patrze obrazek: w tle pościel w serduszka, na pościeli puszka Coca-Coli z napisem Misiu (znacie nową serię Coca-Coli z imionami)... i do całe zdjęcia tekst: "Dla mojego Misia (i serduszko)"... No jak się zagotowałam... Trzymajcie mnie. Od Barmana usłyszałam, że to tylko koleżanka, ze jak kiedyś byli gdzieś na mieście z kilkoma osobami z pracy to panna wypiła troszkę i mówi do Barmana: 
- Misiu, zamów mi taksówkę.
- Nie mów do mnie "Misiu".
I tak zostało... A ja co pomyślałam?? Co mnie to obchodzi, że tak zostało, że panna nie ma czym się zająć itd....
Za kilka dni wchodzę na Fb i co ma wklejone na swoją tablicę?... panna od Misia wkleja cytat: "Jak inni stali w kolejce po rozum, Ty stałaś po oczy"... Moja pierwsza interpretacja: " Ona ma ładne oczy", druga: "Ona jest głupia"... Więc co? Jak się znowu zapaliłam i zagotowałam to zapytałam:
- Ile ona ma lat?
- 21
- Tak myślalam, bo na tyle się zachowuje.
I walnęłam wykład, że patrząc na to wszystko nie widać w jego życiu miejsca dla Jego kobiety. Ja przynajmniej nie widzę dla siebie... i to nie moja "bajka".

Przy czym jak pierwsza historia z Misiem była kiedy "byłam" jeszcze z KTOSiem i od Barmana usłyszałam, ze nie mogę być zazdrosna, bo nie jesteśmy razem - przyznałam mu rację. Tak druga historia miała miejsce już po rozstaniu i Barman powiedział, że ustawi ją do pionu, ze był to już ostatni raz, ze to tylko koleżanka i bla bla bla.

Do tego bliskie koleżanki przyjeżdżają do Niego do Krakowa w odwiedziny, jak On przyjeżdża tu to też się spotykają itd. Powiedzcie mi.. czy to ze mną jest coś nie tak? Czy jestem przewrażliwiona po poprzednich związkach? Czy jemu po prostu nie ufam? Wiem, ze ma w sobie coś magicznego co przyciąga.. może tego się boję...

Czy Wasi faceci też mają bliskie koleżanki? Bo od Barmana dowiaduje się, że to jest przecież normalne.

Najzabawniejsze jest to, że Barman mówi, że chce tylko mnie, że reszta Go nie interesuje, że jak będziemy razem to to wszystko się zmieni. Jestem w stanie uwierzyć, że jego życie singla różni się od życia "rodzinnego"...

Poniedziałkowy angielski [#1]

Wiem, ze dzisiaj wtorek, ale nie czepiajcie się haha
Postanowiłam wklejać różne artykuły, żeby ćwiczyć słownictwo, bo chyba ono jest najważniejsze.. Po co wdrażać język od podstaw.. skoro prawie każdy je zna. Ja podstawy miałam w podstawówce, liceum, na pierwszych studiach, na drugich studiach, na kursach.. i co z tego jak słownictwo ubogie...

Znacie czasopismo "English Matters"? Będę wklejała artykuły właśnie z niego. Na początek coś krótkiego, żeby się nie zniechęcić :)


Wspomnienie tygodnia [#4]

Nadrabiam niedzielne wspomnienie tygodnia... Ostatnio nie mam weny na pisanie, bo nie chcę przekazywać Wam negatywnej energii ;/ dlatego czekałam na lepszy czas :)

Mimo, że tydzień zaczął się od zakończenia znajomości.. - tak dokładnie. Zakończenia znajomości, bo w telefonach, gg i Skype cisza. Może to i dobrze. Doszłam do wniosku, że:


Popłakałam już, troszkę ulżyło... ale starałam się czymś zająć i codziennie wychodzić z domu. udawało mi się... Zawsze jak się z kimś rozstaję.. Nie ważne z czyjej strony, ale zawsze pomagało mi wypełnienie sobie czasu po brzegi. Wiadomo, że są jeszcze wieczory i rzeczy, które np. jego przypominają czy programy, które razem oglądaliśmy, ale potrafię już zajmować głowę pozytywnymi rzeczami :) programów nie oglądam albo oglądam i nie myślę za dużo tylko skupiam się na jego treści. 
Tego samego dnia przyszła dziewczyny kuzyna... U nich też rewelacji nie ma. Zadzwoniła zapłakana podczas kiedy i ja płakałam więc powiedziałam, że jak tylko się uspokoi i da radę to niech przyjeżdża. I tak oto znalazła się i już nie płakała żadna z Nas. Trochę ponarzekałyśmy na facetów i od razu było Nam lepiej. A płakała, bo kuzyn oczywiście wyskoczył z tekstem, że z Nią zrywa... ale nie tak łatwo się rozstaną. Czas pokaże, bo młody broi strasznie.. i może lepiej dla Niej samej gdyby się rozstali, ale ciężko to wytłumaczyć komuś kto kocha. Ja wierze, ze będzie dobrze i wszystko się ułoży :)

Następnego dnia spotkałam się z koleżanką i jej córcią Majką :) Ponieważ obie byłyśmy z wózkami to nie chciałyśmy wchodzić do restauracji i robić tłoku :) a wiadomo, że większa część restauracji nastawiona jest na dużą ilość klientów (czyt. stoliki są ciasno ustawione). Usiadłyśmy w ogródku Sphinx'a, czekałyśmy na kelnera jakieś 10 min.. doszłyśmy do wniosku, że chyba Nas nie widzą. JEST. Idzie. No to my już wiemy co będziemy zamawiać. Ja oczywiście wodę mineralną niegaz, a A. piwko, bo już nie karmi. A kelner na to: "Przepraszam, ale na ogródku nie obsługujemy". Yyyy.. no ok. A ponieważ była śliczna, słoneczna pogoda to nie bardzo chciało Nam się siedzieć w lokalu. Zmieniłyśmy ogródek. Niedaleko był ogródek Anatewki. Tam dostałyśmy to co chciałyśmy :) Troszkę porozmawiałyśmy, ale chyba wiecie ile można rozmawiać przy maluchach :)


Później miała przyjechać moja K., ale z racji tego, ze siedzi już na zwolnieniu w ciąży to pomagała koleżance rozkręcać kawiarenkę. Przyjedzie jutro :)


Kubuś rozrabia już po mistrzowsku, choć wiem, ze najwięcej to dopiero pokaże :) Moje rurki do wikliny papierowej są tak połamane, ze można skręcić je jedynie w ślimaczki haha Rozwala wszystko tak jak Martuś, Lilcia opakowanie chusteczek nawilżających, które namiętnie zajadała haha Oczywiście jak coś jemy to jest utytłany haha Pochwalę się, że Kubuś już sam usiadł we wtorek, a następnego dnia poczynił pierwszy krok raczkujący haha i od tamtego czasu posuwa się pełzakowato-raczkując :) Choć i tak najbardziej podoba mu się jak stoi na nóżkach niż siedzi. szybko mu się znudziło.
Do picia dostaje wodę. I zastanawiam się co robić, żeby sam zasypiał. Póki co zasypia przy piersi... ale jak Go tego oduczyć? Mamusie, macie jakieś pomysły? Czy prawie 9 mc to nadal za mały na samotne zasypianie?


Weekend oczywiście na działce wśród grzybów. Przejechali też nasi sąsiedzi więc był grill. Kiełbaski, kaszanki i babcia zrobiła leczo... :) Mniam. Mało doprawione, bo robione pode mnie :) ale reszcie też to nie przeszkadzało :)
W nd spotkałam się z koleżanką w Coffee Heaven. Jak widać Kubuś był z Nami i miał swój fotel :) Mimo, ze koleżanka K. jest lesbijką to powiem Wam, że też mają problemy miłosne. Zawsze zastanawiało mnie jak one siebie rozpoznają... Gej jestem w stanie rozróżnić, choć może to byt bardzo metroseksualny facet, ale wśród kobiet chyba mam problemy. Pamiętam kiedyś na studiach powiedziała mi, że nie mogłabym być lesbijką... więc zapytałam "Dlaczego?" I co usłyszałam?:
- Bo masz za długie paznokcie. hahaha
Można ? Można ! :)
Nie zrobiło mi się głupio. Za to kiedyś.. jak pracowałam za barem, pracował ze mną gej - już nie pamiętam jak miał na imię, ale to w tej chwili mało istotne. Nie było klientów, siedzieliśmy we trójkę  razem z Naszą menedżerką, wygłupialiśmy się i w końcu Dorota mówi do Niego... (a ponieważ koleś był zadbany to chciała Go wybadać haha):
- Naprawdę kobiety Cię nie kręcą? No coś Ty.
Ja akurat byłam w bluzce z dekoltem.... Spojrzał mi głęboko w piersi, aż było mi głupio... po czym odpowiedział:
- Nie. Nie kręcą.
Myślałam, że się spalę ze wstydu. Było mi przykro... i tłumaczenia, że to w końcu gej... Jakoś do mnie nie przemawiały. Bo dla mnie był to po prostu facet.

W każdym bądź razie wracając do koleżanki K. ma dylemat. Którą kobietę wybrać. Ze swoją mieszka. Ona nie ma na nić ochoty. Kiedy K. mówi, ze może gdzieś pojechały albo coś zrobiły.. spontan.. to słyszy.. " to jedź sama", "to zrób sama". Ile można takiego czegoś słuchać? Więc poznała Drugą. Poznały się w aptece, gdzie Druga pracuje. Jaki Druga ma mankament? Męża. Można? Można! Póki co staram się pomóc K. jakoś to rozwikłać i żeby wybrała dobrze. Ehh... cóż ta miłość robi z ludźmi? A moja K. nie zawsze była less... Na początku studiów miała kolesia przez kilka lat. Widzicie jak wszystko się zmienia? :)


piątek, 20 września 2013

Codzienna Lista Wdzięczności

Czy potrafisz dostrzegać małe rzeczy w dniu codziennym? Potrafisz się nimi cieszyć? Chcę pokazać ci małe ćwiczenie, byś dostrzegł ile szczęścia jest wokół ciebie. To jest coś czego nie dostrzegasz w dzisiejszym zabieganym życiu. Nie uważasz, że odczuwanie szczęścia jest umiejętnością, którą można sobie wyćwiczyć?

Kiedy myślimy o szczęściu wiele z Nas uważa, że jeszcze wiele Nam brakuje do pełni szczęścia. Lepsza praca, wyższe zarobki, zmiana w partnerze (albo partnera :P), zmiana w samym sobie, lepszy samochód, większy dom, większa rodzina. Nie dostrzegamy tego co mamy teraz. A twoje szczęście jest właśnie tu i teraz.

Możliwe, że już zaznajomiłeś się z tym ćwiczeniem... Nie mniej jednak chciałabym ci o nim przypomnieć :)

ZASADY:

Weź zeszyt lub też stwórz plik na komputerze. Nazwij go: "Lista Wdzięczności". Codziennie rano jak wstajesz, usiądź przy swoim biurku i zastanów się co wspaniałego spotkało Cię poprzedniego dnia. Co otrzymałeś, czego się nauczyłeś, co sprawiło Ci radość, za co chciałbyś podziękować wszechświatowi. Wybierz 5 rzeczy. Zapisz je. Zrób odstęp i następnego dnia dopisz kolejne 5 rzeczy.

Pamiętaj wypisane punkty nie mogą nigdy się powtarzać. To zmusi Cię byś codziennie wynajdywał coś nowego.

Wypisywane przez Ciebie dary nie muszą być koniecznie związane z przeżytym dniem, mogą być związane z całym Twoim życiem, szczególnie jeżeli nagle zaczynasz odczuwać za coś szczególną wdzięczność. Bardzo prawdopodobne, że na początku przyjdą Ci do głowy głównie rzeczy, które uważasz za największe i najważniejsze a dopiero gdy się wyczerpią zaczniesz zwracać uwagę na wszystkie pomniejsze radości i prezenty dnia codziennego.

Gdy zapiszesz te 5 rzeczy przyjrzyj się im i poczuj wdzięczność wobec świata za te dary.

Po prostu przez parę chwil pomyśl o nich intensywnie, przeżyj je w swojej głowie i odczuj, że jesteś za nie szczerze wdzięczny.

Co tydzień, tego samego dnia (niech to będzie ten dzień tygodnia, w którym zacząłeś korzystać z Listy Wdzięczności) poświęć trochę czasu by przejrzeć całą listę od początku do końca. Spotęguje to poczucie wdzięczności jakie odczuwasz wobec swojego życia.

CEL:

1. widzimy, że w naszym życiu dzieją się naprawdę wartościowe rzeczy
2. twoje życie nie jest pozbawione cudownych momentów
3. w swojej głowie budujesz niesamowicie pozytywną mapę myśli 
4. wraca szczęście z każdym dniem :)

Przytoczę ci zasłyszaną historię:
Żył sobie mężczyzna, który miał wszystko. Szczęśliwe małżeństwo, dobrą pracę, samochód, pieniądze, wspaniałych rodziców. Spotkało go nieszczęście, ponieważ stratach tych wszystkich wartości skumulowała się w jednym czasie i został bez niczego. Zmarli jego rodzice, żona odeszła, został zwolniony z pracy czego skutkiem był brak pieniędzy. Popadł w depresję.
Ten ciężki stan trwał do czasu kiedy założył blog i postanowił zapisywać w nim wszystkie małe szczęścia. Np: 
- słoneczna pogoda
- smak kawy 
- uśmiech obcej osoby
- miłe słowo

Można wymieniać w nieskończoność. Potrafisz znaleźć te 5 min dziennie, żeby za tydzień sprawdzić ile szczęścia spotkało cię przez ten czas? Sprawdź ile szczęścia w sobie nosisz :)

A ty za co jesteś wdzięczny? :)

środa, 18 września 2013

Dawna znajomość cz. IV

Od kilku miesięcy Barman pisał co jakiś czas. Kiedy napisał po raz pierwszy.. dowiedziałam się, że jest po rozwodzie, że córka z byłą żoną mieszka w Łodzi, a On w Warszawie znalazł pracę jako tłumacz. Więc jeździł z Warszawy do Łodzi w weekendy, żeby zobaczyć się z małą. Pytał jak u mnie sprawy sercowe... wię zawsze odpisywałam, że dobrze, że jestem szczęśliwa mimo, że mój KTOŚ mieszka daleko. 
Po miesiącu mniej więcej znowu napisał. Tym razem był już w Krakowie. Mieszka i pracuje w Krakowie, ale jak tam moje sprawy sercowe? Więc napisałam to samo. Że wszystko jest bardzo dobrze, bez zmian od ostatniej rozmowy.. i rozmowa się ucinała. Następny miesiąc... powtórka z rozrywki. I tak się ciągnęło... Nawet pozostawało na jednym pytaniu.. jak u mnie sprawy sercowe.. ja oczywiście, że wszystko dobrze... i koniec rozmowy. nie ma. Zniknął. Już nie odpisywał. Itd.
Ostatnio napisał mi o co tak naprawdę chodziło z tą "zabawą". Badał czy jestem szczęśliwa, czy u mnie wszystko w porządku, bo... jak On to powiedział... On mnie Kocha. Yyyy..... Dezorientacja... O co kaman? 



Okazało się, ze kocha mnie przez te 5 lat, że będzie się o mnie starał, że będzie o mnie walczył, że chce Nas z Kubusiem ściągnąć do Krakowa itd.. Oczywiście nie była dłużna i zaczęłam wracać do przeszłości i jak  to mam w zwyczaju... wypominałam :) że kopnął mnie w tyłek, że tyle dla mnie znaczył, że spał ze mną i z nią jednocześnie, że czułam się wykorzystana, że byłam tylko do jednego, że On już dokonał wyboru, ze mu nie ufam itd... Więc usłyszałam, że gdyby wtedy wybrał mnie.. to nie miałby kontaktu z dzieckiem. Miał wybór... albo ja albo dziecko. Nasłuchałam się, że ja nie wiem co to znaczy budzić się obok kogoś kogo się nie kocha (no to uwierzcie mi, że wiem), że patrząc na swoją córeczkę żałował, że to nie Nasze dziecko, że tysiące razy pytał mojego brata na dyskotekach co u mnie... Mój brat jak zawsze olewczy mówił, ze dobrze..., że wyjechałam za granice do faceta, później, że wychodzę za mąż itd... Oczywiście Barman uważał, że jestem szczęśliwa. Podobno miał plan jechać po mnie za granicę, ale doszedł do wniosku, że jestem szczęśliwa, że nie chce tego psuć. Brat mi przekazywał, że Barman o mnie pytał, ale tym razem mnie to nic nie obchodziło... Nie dlatego, że byłam zajęta... tylko dlatego, że chciałam o Nim zapomnieć... nie chciałam niczego słuchać. Jednym uchem wpuszczałam drugim wypuszczałam.
A on teraz wyskakuje prawie z propozycją matrymonialną... że chce się Nami zaopiekować, że serce mu pękało, że ktoś inny mnie dotykał, całował, że nie chciał, żeby córka kiedyś mu wypomniała, ze Go nie było przy niej, że tak tęsknił, że tęskni do tej pory, że stanie na rzęsach, żeby mnie odzyskać, że nie pozwoli mnie skrzywdzić nikomu, nawet sobie. Nawet pamiętał co powiedziałam jak mnie przytulał w lasku u mnie na osiedlu: "żeby mnie nie puszczał, że mogę tak stać całą noc". Fakt. Bardzo możliwe, że to powiedziałam :) Pamięta co powiedział jak biegliśmy za rękę do autobusu po imprezie: "Że z nikim nigdy nie było mu tak dobrze". Pielęgnował pamięć o Nas, podczas kiedy ja starałam się zapomnieć. Zapomniałam baaardzo dużo. Zapomniałam słowa, wymazałam niektóre wspomnienia.. niektóre rzeczy pamiętam jak przez mgłę i nawet nie jestem w stanie powiedzieć czy coś wydarzyło się na prawdę czy tylko w mojej głowie.

Nie wiem czy będzie ciąg dalszy historii...

Dawna znajomość cz. III

Miał jeden ogromny minus. Nie był sam. Tak wiem.. Zawsze trafiam na ciężkich kolesi. Jednym słowem nie mógł się z nią rozstać.. Nie chcę wchodzić w szczegóły, ale sytuacja była ciężka. Choć z czasem i tak miałam nadzieje, ze idzie ku lepszemu. Że nie będę musiała się Nim dzielić z jego dziewczyną. Mówił, że jej nie kocha i był w tym naprawdę wiarygodny. Wierzyłam mu. Bardzo chciałam jakoś mu w tym wszystkim pomóc. Chciałam, żeby był ze mną. Żeby to mnie przytulał, tylko mnie. Żeby to ze mną się kochał, tylko ze mną. Udawało mi się. Wierzyłam w to. Uwielbiałam spędzać z Nim czas (nie zawsze była to dyskoteka, alkohol i łóżko). Mógł ze mną robić co chciał. Byłam uległa. chciałam, żeby było u dobrze (nie mam na myśli łóżka). Chciałam, żeby miał to o czym marzył. Mogłam zrobić dla Niego wszystko. Dlaczego? Czyżbym Go pokochała? Mojego Barmana? Za co? :) Tak po prostu :)


Nie pamiętam też w jakich okolicznościach, ale powiedział mi, że ....................... ona jest .............................................. w ciąży. Powiem Wam szczerze, ze ten cios pamiętam do dzisiaj. Pamiętam ból jaki zadał mi tymi słowami. Zawsze uważałam, że małżeństwo można rozwalić.. są przecież rozwody... ale dziecko? Tego popsuć nie mogłam. Nie uważałam tego za etyczne. Widziałam, że nie jest mu z tym łatwo kiedy mówił. Widziałam, że sam jest zakłopotany. Ale co miałam w głowie? Co mówiłam? Na pewno powiedziałam: " to kochałeś się ze mną i z nią jednocześnie?" Oczywiście znając mnie w takiej chwili rzucałam mięsem ile tylko wlezie. Załamka. Wszystko runęło w jednej chwili. Poczułam się oszukana, zdeptana, nie szanowana, wykorzystana. Nóż w plecy. Nie życzę nikomu takiej sytuacji. Zawalił się mój świat. Wszystko w co wierzyłam zginęło, spłonęło. Nic już nie miało sensu. Poczułam, że byłam mu potrzebna tylko do jednego. Chciał się ze mną tylko kochać. Jeszcze pewnie powiedziałam, że tamta mu nie dawała to przychodził do mnie. Młodej, naiwnej, którą zauroczył tak, że była w zasadzie na każde jego zawołanie. Nie wierzyłam w nic co mówił. Nie wierzyłam w nic co kiedyś powiedział. Jednym zdaniem przekreślił wszystko. Dosłownie wszystko.
Któregoś razu na dyskotece źle stąpnęłam, odprowadził mnie do domu... następnego dnia pojechałam z tatą na pogotowie. Noga złamana... zwichnięta czy coś... więc gips i siedzenie w domu. To był grudzień... Sylwester w domu. Nie widziałam Go tyle czasu. Może i dobrze stało się z tym gipsem. Kontakt się urwał. Może były jakieś sms'y. Nie pamiętam. 
Sylwestra spędziłam w domu. Wtedy poznałam swojego jeszcze męża ;/ po pół roku poleciałam za granicę i udawałam, że wszystko jest ok. Po powrocie do Polski, odwiedziłam starą dyskotekę. Zapytałam o Mojego Barmana. To co usłyszałam od jego kolegi znowu zrzuciło mnie z dużej wysokości na ziemię..."Urodziła mu się córka więc teraz w domu siedzi z rodziną". Od tamtego momentu zamazywałam wszystkie wspomnienia z Nim związane...

C.D.N.

wtorek, 17 września 2013

Dawna znajomość cz. II

Zawsze na początek wchodziłyśmy na dyskotekę, gdzie impreza była do godz 2:00. Było tam zawsze dużo ludzi, bar oblegany. Kolesie robili z siebie takich macho, że czasem mdliło. Puszczali oczka jakby im mucha do oka wpadła i jeszcze trzepała skrzydełkami. Panny uwieszone na barze, ledwo trzymały się na hokerach, bo priorytetem było wywalenie biustu na ladę, żeby dostać w drinku chyba więcej wódki albo po prostu numer barmana. Ja zawsze szłam po piwo, dostawałam to co chciałam i odchodziłam, bo przecież inne miały "interes" do załatwienia. Musiały się pokazać. Być dziewczyną barmana... Fajne? Może i fajne, ale opinia o statystycznym barmanie była zawsze tylko jedna... poznaje panienki, żeby je przelecieć. Dlatego ja też się nie wdawałam w takie znajomości. Nigdy nie szukałam faceta na raz i nigdy nie chciałam być jedną z tych panienek na raz...Barmani pewnie opowiadali sobie, kto, którą i na ile sposobów brał. Nie pchałam się nigdy tam, gdzie był tłum... Nie moja bajka.

www.budapesthotels-budapesthotelbooking.com
 
A teraz garść wspomnień. Garść, bo tylko tyle zostało w mojej pamięci. Resztę wyparłam dość skutecznie, a dlaczego.. to wyjaśnię w dalszej części. Weszłam do sali (nie pamiętam której) spojrzałam w stronę baru, Nasze oczy się spotkały. Przez chwilę konsternacja. STOP. O co chodzi. Tymi drugimi oczami były oczy barmana. Tak barmana. NIGDY nie mów NIGDY. Oboje staliśmy tak przez chwilę. Podeszłyśmy z M. do baru i coś usłyszałam, że mam na imię Kamila. Pierwsza myśl w głowie, że chyba mnie z kimś pomylił, że mam na imię Marta.. On na to chyba, że myślał, że to jego koleżanka itd... Od tamtej chwili był moim barmanem. Kiedy podchodziłam do baru, podchodziłam do Niego. Często po coś do picia, czasem porozmawiać. Nie pamiętam rozmów... za to pamiętam, że nagle znalazły się miejsca na hokerach przy barze. Dostawałyśmy w szklankach na piwo drinki. Red Bull'e zmieszane z wódką. Kto tego nie pił? Pamiętałam jeszcze z kursu barmańskiego, że siada po nich serduszko, ale... i tak się piło. kiedy Mój Barman obsługiwał inne panny, a ja nie czułam jego zainteresowania nimi. Wiedziałam, że jestem tylko ja. Zawsze nawet rozmawiając z jakąś patrzył na mnie. Jeśli nie mógł to się odwracał. Kiedy lał piwo patrzył na mnie. Reszta nie istniała. Zawsze czułam się jako ta wyjątkowa i jedyna. Nie pamiętam ile to trwało. Jak długo się spotykaliśmy. Pamiętam za to, że kochaliśmy się w kilku miejscach. Czasem zastanawiam się czy to był sen czy naprawdę się wydarzyło. Kiedy zamykał drugi bar, czyli imprezę do 5:00... zamknął drzwi, żeby podliczyć wszystkie rachunki i co....? Tak kochaliśmy się. Kiedy odprowadzał mnie do domu w małym lasku co...? Tak kochaliśmy się. Kiedy któregoś razu po imprezie zaprosił mnie do swojego mieszkania, co...? Tak kochaliśmy się. Był cudowny. Czego się o Nim dowiedziałam? Poza kochaniem się i pasją do barmaństwa? :) (nie tylko w robieniu drinków, ale mam tu na myśli równie flair - zainteresowani wiedzą o co chodzi). Do tego znał włoski. Oferował mi naukę :) I co?? Że niby miałby mnie uczyć włoskiego? Jak? Skupilibyśmy się na nauce? No nie wiem, nie wiem. Był ambitny. Miał plan na siebie. Bardzo mi się to podobało. Był pewny siebie. Wiedział czego chce. Podziwiałam Go. TAK. PODZIWIAŁAM GO.

C.D.N.

I koniec

Rozmawiałam z moim KTOSiem... Już nie moim... Jest cholernie ciężko... Nie sądziłam, że będzie aż tak. Cały dzień przy rozmowie płakałam. Teraz płacze pisząc to... Pokochałam Go naprawdę.

Kiedy dawca mnie zostawił... mówiłam, że nie zaufam już nikomu. Już nikomu nie uwierzę. Pojawił się On. Też po przejściach. Potrzebowaliśmy siebie. Tworzyliśmy jedno. Lubiliśmy to samo, czytaliśmy sobie w myślach (tak można czytać sobie w myślach :) ), rozmawialiśmy całymi godzinami czy to na Skype czy przez tel. Kiedy byłam w ciąży i przyjechał, pojechaliśmy do centrum handlowego... w tłumie w cudowny sposób się mną opiekował. Osłaniam ręką brzuszek. Czułam się naprawdę wyjątkowo. Wiedziałam, że nie jestem sama. Mógł jechać te kilkaset km do siebie. Nie robiło mi to różnicy. Wiedziałam i czułam, ze jest przy mnie. Przysyłał zdjęcia z pracy - to co robił, zdjęcia z okolicy, podobał mi się tamten kawałek ziemi. Były plany, że zamieszkamy razem, że będzie gospodarstwo agroturystyczne. Ja mieszczuch, na obrzeżach? Tak. Z Nim mogłam wszędzie. Byle był, byle mnie przytulał. 

Fakt, że z czasem było coraz mniej czasu na rozmowy, bo miał coraz więcej pracy. Ale czułam się bezpiecznie. Wiedziałam, że mnie nie zdradzi. Wiedziałam, że jest fair. 

Nigdy nie przypuszczałam, że to się skończy. NIGDY.

Boli mnie tylko, że nawet o Nas nie zawalczył. Mówił, że nie ma siły. Zrezygnował szybko. Boję się. Boję się, że następnego faceta jakiego spotkam na drodze... mogę nie kochać. Boję się, ze dla następnego nie mam już miejsca.

Czy będąc szczęśliwą z innym mogę Go nie kochać? Wiem, ze wchodząc w następną znajomość powinnam mieć umysł i serce czyste. Łatwo się mówi. Liczę, ze to przyjdzie z czasem. Naiwna? :(

Dawna znajomość... cz. I

Czy można być kochanym przez kilka lat nie wiedząc o tym? Dlaczego tak dziwnie i różnie układa się życie? Dlaczego dokonywanie wyborów jest tak trudne? Dlaczego nie możemy mieć jednocześnie rybek i akwarium? Ale do sedna.



Cofnijmy się o jakieś 5 lat. Kim wtedy byliście? W jakim miejscu swojego życia? Ja byłam wtedy wolna. Był to czas imprez. Studiowałam zaocznie, pracowałam w hotelu na zmiany, miałam super kumpele na imprezy i imprezowałam od wt do nd - tak były otwarte kluby. W pon chyba załoga się regenerowała haha. Należę do osób nieśmiałych :P haha, ale wystarczało po jednym piwku by wyjść na parkiet. Nie chodziłam na dyskoteki by "wyrwać" faceta, ale po to, żeby potańczyć. Sama oczywiście ;) Miałam swój ulubiony klub. Byłyśmy z kumpela tam za każdym razem kiedy wyszłyśmy z domu. Zawsze plan był taki: kupowałyśmy winko i szłyśmy do zaprzyjaźnionej knajpki, gdzie winko dawałyśmy komuś kto był akurat za barem, dostawałyśmy dwie szklaneczki i nasze winko było Nam rozlewane :) Moja dyskoteka była ze dwie uliczki dalej... więc początkowo trochę z M. rozmawiałyśmy i szłyśmy dalej. Przechodziłyśmy obok mojego hotelu więc zawsze wiedziałam kto jest na dyżurze w recepcji i na ochronie :) - w razie czego :)


Dochodziłyśmy do klubu... Z widzenia znała Nas już ochrona, znał Nas też facet w szatni więc zawsze miałyśmy fory przy tłumie ludzi zalegających i czekających na numerek :) Uderzałyśmy na górę, gdzie były dwie salki. Jedna w ciągu dnia była traktowana jak restauracja, wieczorkiem była dyskoteka. Duży bar, kilku barmanów i impreza do jakiejś 2:00. Z tego pomieszczenia wychodziło się na ogromny taras, gdzie był kolejny bar. Latem dawało to świetny klimat :) Na parkiecie królowała muzyka dyskotekowa...R'n'B czy HH. Druga salka ciut mniejsza, mniejszy barek, zazwyczaj jeden barman i dyskoteka chyba do 5:00. Zostawałyśmy zawsze do samego rana, bo ja rzadko w nocy wracałam do domu. Powód? Moje osiedle umiejscowione jest w małym lasku. Albo inaczej. Żeby dojść do bloku musiałam pokonać lasek, bo autobusy nocne zatrzymywały się kawałek od osiedla. W lasku dochodziło do gwałtów, napadów itd..;/ W pewnym momencie, wychodząc na miasto brałam do portfela kasę na piwo i na taksówkę. Taksówkarze mieli ze mną dobrze. Dostawali napiwek za to, ze bezpiecznie dowieźli mnie do domu. Tak wiem. To ich praca, ale bałam się nawet tego, ze siedząc już w samochodzie wywiozą mnie gdzieś ;/  Ale i tak wracałam do domu nad ranem, bo po imprezie zawsze szłyśmy do Sphinx'a na duże kanapki. Ehh... Wspomnienia BEZCENNE :)


Na tych imprezach poznawałyśmy różnych kolesi. Patrząc z perspektywy czasu cieszę się, że mimo różnych "przygód" nigdy nic Nam się nie stało.

C.D.N. :)

poniedziałek, 16 września 2013

Wspomnienie tygodnia [#3]

Co Nas spotkało w tym tyg.? :) Pomijam wątek KTOSiowy :) Za dużo się nie działo, ale powoli zaczynam to zmieniać. Żeby urozmaicać życie, żeby próbować nowych rzeczy, żeby coś się działo :) Żeby iść do przodu, nie cofać się (mimo, że jestem zodiakalnym RAKiem :) ) Dobry humor nie może mnie opuścić :)

Więc na spacerki niestety trzeba już się ubierać. Nie wystarczy założyć rampersa, znieść wózek (na szczęście tylko z pierwszego piętra haha) i go na spacer... ostatki pięknego, czystego, prawie bezchmurnego nieba za Nami (choć liczę, że jesień również da Nam duuużo słoneczka). Kubuś po raz pierwszy ma zakładane buciki... Szarpie się przy tym niesamowicie. Przy zakładaniu drugiego bucika, pierwszy już znika z nóżki :) i jak mu tu dogodzić :P


Grzybobranie na topie. Osobiście nie przepadam za chodzeniem po lesie w poszukiwaniu grzybów... Po pierwsze nie mam szczęścia do grzybów, po drugie mam szczęście do wchodzenia w pajęczyny - czego po prostu nienawidzę. Nawet jeśli idę za kimś... Ja jako druga osoba w kolejności wejdę w pajęczynę. Kiedyś wzięłam się na sposób, że będę "zwiedzała" las z patykiem. Będę nim odgarniała pajęczyny... Ale odgarniałam tylko te, które widziałam, a pozostałe zaliczałam haha więc albo chodzę alejkami, albo rezygnuję :) Za to chętnie jeżdżę na grzyby, bo uwielbiam wsiadać za kółko. Na całe szczęście Kubuś też lubi jeździć więc oboje mamy radochę. Wszelkie zdobycze grzybowe należą do mojej mamy i babci, czasem również do cioci.. więc zbierać ma kto :)
 

W tygodniu mama zrobiła zapiekankę ziemniaczaną. Mniam. Grzechem byłoby nie zjeść. Kubusia na szczęście już baaardzo mało wysypuje. Czasem zjem białe pieczywo, zamiast mojego ryżowego haha, a w zapiekance był koncentrat pomidorowy, za którym przepadam :) kiełbasa, cebulka mniam, pieczarki, papryka i przyprawy.. więc średnio mogłam zjeść, ale musiałam :) Kubuś cały :)


Od kiedy dowiedziałam się, że na facebook'u można założyć konto i poblokować wpisy i zdjęcia wg własnych upodobań.. postanowiłam założyć konto. Oczywiście nie widnieję pod swoim imieniem i nazwiskiem z wiadomych względów. Po co niektórzy mają mnie oglądać? Albo mnie albo Kubusia. Za to odnowiłam kontakt z kilkoma koleżankami. Dowiedziałam się co inni robią w życiu, ile maluszków przez okres mojej nieobecności przyszło na świat :) Dlaczego o tym piszę? Bo odnowiłam kontakt z kilkoma koleżankami :) Jedna z nich przyjechała do Nas ze swoją prawie roczną córeczką. Z A. pracowałam za barem zaraz po ukończeniu kursu barmańskiego i działo się :) Teraz A. już wyszła za mąż i mają cudną córeczkę :) Powiem Wam, że dzieci chodzące pochłaniają tyle uwagi, ze nawet sobie z tego nie zdawałam sprawy :) Ale już wiem :) Maja zdejmowały gazety, wdrapywała się na kanapy, zdejmowała wachlarz z komody, ciągnęła moją bluzę po podłodze - widocznie trzeba było coś zamieść haha w końcu jej wzrok jest niżej :) Majuśka cudna :) Teraz tylko czekać aż Kubuś zacznie chodzić haha... Tak wiem.. Wy już doświadczone więc wiecie z czym to jeść :) Ja mam pierwsze dziecko, a w rodzinie ostatni maluszek był dokładnie 24 lata temu hahahahhahah Tydzień uważam za baaardzo udany i czekamy na kolejne odwiedziny A. :)

A jak u Was z grzybobraniem? Macie swoje miejsca? Lubicie je zbierać czy tylko jeść? Macie swoje ulubione potrawy z grzybkami? :)

niedziela, 15 września 2013

Po co plany?

Tak bardzo jak uwielbiam planować tak nienawidzę jak planów nie realizuję.. tylko nie mylcie tego z brakiem spontaniczności. Choć moja spontaniczność umarła wraz z zajściem w ciążę. Ale chyba nie jestem w tym osamotniona. Tak brakuje mi tej spontaniczności.. jeszcze muszę poczekać.
KTOŚ oczywiście coś tam robi... cisza od wieczoru 11 września. Z moim brakiem cierpliwości na pewno to ja zadzwonię albo napisze, ale zacznę chyba od słów typu: "Widzę, że nawet nie jestem warta tego byś odpisał na sms'a".. Powiem szczerze, że mam dosyć. Naprawdę starałam się to jakoś utrzymać.. przez dłuższy czas .. dobrą minę..ale to wypala strasznie. Nie mam już siły... Za każdym razem kiedy zaczynałam rozmowę o Naszej przyszłości musiałam zacząć od jego rozwodu. Zawsze odnosiłam wrażenie, że w końcu ta rozmowa coś dała i ostatecznie kładliśmy się spać w dobrych humorach. Następnego dnia niestety zaczynał prace i wracał bardzo późno... I tak przez kolejne dni, tygodnia.. I znowu zaczynałam ten temat. Nie chciałam za często, bo pomyśli, ze jestem jakaś nawiedzona hahaha i nie chciałam, żeby dla mnie brał rozwód, ale dlatego, że On sam tego chciał. Zawsze tłumaczył, że nie ma czasu, że jest zmęczony... Ja to rozumiałam.. Nie zawsze traktowałam to jako wymówkę. A wymówek miał całe spektrum. Od pieniędzy, przez to, że chce mieszkać w domku, a nie wynajmować, że boi się zaryzykować, że nie wie jak to ze sobą poukładać, że synek tego nie zrozumie, że mały za wrażliwy, że musi iść z nim do psychologa najpierw itd... ale wszystko kończyło się tylko na słowach...
A co teraz robi? Nie wiem... Myślę, że spędza weekend w najlepsze z synkiem, wieczorem z kumplami, a tydzień w pracy. Jeśli nie jest gotowy to rozumiem.. tylko mógł mi to wcześniej powiedzieć. Nie jest mi łatwo... I pewnie nie będzie kiedy zadzwonię ze świadomością, że to już po raz ostatni...
Wiele się przy Nim nauczyłam, wiele zrozumiałam, a co dla mnie najważniejsze to znowu zaufałam. Był przy mnie jak byłam w ciąży. Wspierał na każdym kroku. Z czasem było coraz mniej telefonów w ciągu dnia, coraz rzadsze i krótsze rozmowy na Skype, ale ja sobie to tłumaczyła jego zmęczeniem... Oboje siebie potrzebowaliśmy. A teraz? Widocznie stanął już na nogi...

czwartek, 12 września 2013

Czas? Czy tylko?

Ludzie w dzisiejszych czasach nie mają dla siebie czasu. Partnerzy między sobą, rodzice dla dzieci czy w późniejszym wieku dzieci dla rodziców. Skąd to się bierze? Dlaczego tak się dzieje? Wyścig szczurów? Porównywanie siebie do innych? On ma taki samochód, a ja nie mam... i zrobię tak, że i ja go zdobędę. Inni słyszą ciągle, ze niczego się nie dorobią i zrobią wszystko, żeby udowodnić jak bardzo inni się mylą. Praca, praca, praca... po 10 latach budzą się i okazuje się, że nie znają tak na prawdę swojej drugiej połówki, dziecko mało co ich kojarzy czy oddalają się od rodziców.
KTOŚ też ma dla mnie bardzo mało czasu ostatnio.. Kiedy widziałam Go na Skype?? Nie pamiętam. Codziennie po pracy... a to zmęczony, a to wypluty, a to z tatą porozmawia, a to popracuje, a to się położy itd... wczoraj wkurzona napisałam krótkiego sms'a: "Co z rozwodem?"... dostałam krótkie: "Nic z rozwodem :("... Ehh... jakby to była dla mnie nowość... Więc wkurzona napisałam: "aha... I tak już zostanie chyba... Furtke sobie zostawiłeś..." I cisza... Cisza wczoraj, cisza dzisiaj. Brak sms'a na dobranoc, brak sms'a na dzień dobry, cisza cały dzień. Zobaczymy. Nie potrzebuje kolejnego związku, w którym znowu mam nosić spodnie.


wtorek, 10 września 2013

Wspomnienie tygodnia [#2]

No dobra... jednak będzie wspomnienie haha ale bardzo krótkie...


Jak widać Kubuś już buja się na czworaka haha, w kojcu początkowo się bawi, ale z czasem brakuje mu tam kogoś... a każdy dorosły zarwie kojec hahahaha wiec troszkę marudzi, ale dzisiaj zasnął nawet :)
Grzybów w lesie troszkę jest. W niedziele opuszczaliśmy Kubusiowi łóżeczko na sam dół i powiem szczerze, że nie był początkowo tym zachwycony :) ale jest już lepiej :)

DPD + Plan na blog

W tym tygodniu nie będzie Wspomnień, bo tydzień był wnerwiający i tylko jedno mam w głowie. Kupiliśmy z rodzicami łóżeczko turystyczne dla Kubusia... oczywiście w moim ulubionym sklepie tj. na Allegro. Używane, bo wychodzę z założenia, ze po co kupować nowe rzeczy - droższe od używanych o te 150,-pln (a póki co kasa potrzebna :)).
Więc po kilku tygodniach wybierania i zastanawiania się... Kupić kwadratowy kojec czy prostokątny? Z moskitnierą czy dokupić osobno? Z uchwytami? Czy też dokupić na innej aukcji? W końcu znaleźliśmy. Licytacja. Kojec z uchwytami do nauki podnoszenia się oraz moskitnierą. Koniec aukcji 27 sierpnia około północy więc od razu zapłaciłam, żeby już tylno sprzedający martwił się o szybką przesyłkę. Przesyłka miała być kurierska więc szubka :) Dobrze by było gdyby przyszedł kojec na dniach, bo zaczynały się już chłodniejsze dni, a Kubuś leżał na karimatach i kocach u rodziców w pokoju. Paczka została wysłana 29 sierpnia (czwartek), więc w pt powinna dojść :) W pt. ani śladu. Czy w sb pracują? Nie wiem. Mało ważne, bo jedziemy na działkę więc w razie potrzeby kojec zostawią u sąsiadów - jak bardzo często robią.
Kiedy wróciliśmy oczywiście zero jakiejkolwiek informacji. W poniedziałek również brak odzewu... Więc troszkę zdziwił mnie telefon od firmy kurierskiej DPD i pytanie: Czy dostała Pani ostatnio przesyłkę z jakąś zabawką? Ręce mi opadły.. a co to Św. Mikołaj miał przyjść? Więc powiedziałam, że nie, ale czekam na przesyłkę od nich... I jak się okazało zaginęła w akcji hahha Napisałam do Sprzedawcy, ona następnego dnia miała dzwonić do DPD. Więc we wtorek pod wieczór zadzwoniła do mnie, że kurier źle nakleił list przewozowy i paczka jest w Tarnowie (Sprzedawca z Bydgoszczy). Myślę.. no ok. Zdarza się. Najważniejsze, że już wiedzą, gdzie paczka wylądowała. I dowiedziałam się, że paczka będzie u mnie najpóźniej w czwartek. 
Ok. Przyszła środa (nadal czekam) ... więc ok 15:00 tel. Kto? Myślałam, że kurier... bo zdarza się, że do późna pracują. a Tu DPD - Obsługa Klienta. Czy dostałam paczkę i bla bla bla. Więc wkurzyłam się i powiedziała, ze wiem od nadawcy, ze paczka zaginęła i jest w Tarnowie i czekam na nią cały czas. Ona aha aha aha. Dobrze. 
Przychodzi ten cudny czwartek :) (oh... yeah Kubuś nie będzie musiał już leżeć na podłodze :) ) Od rana nikogo, po południu nikogo...Wkurzona wychodzę na spacer z Kubusiem i dzwonie. Konsultantka zapewnia mnie, ze jutro, czyli w pt będzie na 100%. Mówię, że jutro to mnie nie będzie więc chciałabym nr tel do kuriera, żeby był wcześniej, o później wychodzę... Jechałam z mamą, babcią, ciocią i dwoma psami i Kubusiem oczywiście na działkę na grzyby. Ale obciążenie dla moje Toyotki hahaha, Konsultantka powiedziała, żeby zadzwonić rano, bo wtedy będzie wiadomo kto paczkę zabrał. Miałam zadzwonić po 9:00, a mama umówiła się na 9:00 więc trzeba było przełożyć na później. Ucieszyłam się, ze wezmę kojec na działkę. One pójdą na grzyby, a ja na spokojnie przepiorę kojec i na słonku mi wyschnie :)
Przychodzi piątek. Dzwonię po numer do kuriera... I co? "Ale paczka dzisiaj do Pani nie przyjdzie." No to kuźwa awantura. Wkurzyłam się maksymalnie. Powiedziałam, że 
- Rozumiem, ze paczka może zaginąć, że kurier źle nakleił list przewozowy. Zdarza się. Ok. Nie jesteśmy maszynami. Ale do cholery wiecie, ze paczka jest w Tarnowie od wtorku i ciężko zorganizować jakiś transport, żeby paczka przejechała pół Polski?
- No tak wiem. Mogę Panią tylko przeprosić.
- Ale mnie nic po Pani przeprosinach. Ta firma to jakaś kpina. Wczoraj dzwoniłam specjalnie i konsultantka powiedziała, że paczka będzie dzisiaj.
- No tak. Przykro mi. Paczka jest jeszcze w Tarnowie.
- Aha. czyli bierzecie Państwo pieniądze za to, żeby paczka krążyła po całej polsce, a po 2 tygodniach dotarła do Adresata...
No i co?? Wkurwienie sięga zenitu.
Kojec dotarł wczoraj tj. 9 września. Pozostawię to bez komentarza. Oczywiście reklamacja została złożona przez sprzedawcę więc liczę na zwrot kasy za to. Wrr...

tumblr.com


A teraz coś bardziej przyjemnego dla mnie :)
Czyli plan na blog :)

Ponieważ... Nie zaczynaj zdania od "ponieważ"... haha Ale tak mi pasuje :P
Ponieważ tydzień ma jedynie siedem dni chciałabym Wam przedstawić mój plan na blog.

Poniedziałek - angielski
Wtorek - samorozwój
Środa - samorozwój
Czwartek - włoski
Piątek - samorozwój
Sobota - samorozwój
Niedziela - Wspomnienie Tygodnia (#...)

Wobec tego wszystkiego muszę zrezygnować z cardmakeingu i scrapbookingu - doszłam do wniosku, ze wszystkie TE "przydasie" zajmują mi za dużo miejsca, a i tak nie mam czasu, żeby do tego usiąść i coś zrobić. Niedługo będę sprzedawała na allegro "cuda", które mi zostały, a jest tego rzeczywiście baaardzo dużo ;/

Dlaczego włoski? Uczyłam się tego języka kiedy byłam na studiach hotelarskich. Wcześniej byłam na koloniach / obozie czy jak kto woli we Włoszech - pierwszy raz zagranicą i od razu pookochałam ten klimat i język :) W Hiszpanii nie byłam, ale nienawidzę niemieckiego i hiszpański trochę zalatuje mi tymi S,SZ dlatego na studiach nie zdecydowałam się na hiszpański :) tak wiem... o wiele więcej ludzi na swiecie mówi po hiszpańsku czy po włosku...ale idąc tym tropem...dlaczego nie uczę się rosyjskiego - w koncu to Nasz drugi "najbliższy" sąsiad , a dlaczego nie chiński? W końcu jest ich 1 343 239 923 ludzików (dane z 2012 r.). Uważam, ze trzeba uczyć się tego na co ma się ochotę, a później znajdzie się w tym przyszłość.

Samorozwój - chcę wam pokazać m.in. jak zarządzać czasem, jak uczyć się jeżyków, będę pisała o różnych szkoleniach w sieci. Jeśli tylko coś znajdę to oczywiście zamieszczę... i o wielu innych rzeczach. Myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie :)

Angielski - czy każdy powinien go znać? Nie każdy jak przeczytałam na jednym blogu. No tak... fakt... starsza Pani Krysia ze spożywczaka na wsi.. nie musi znać... ale ja jednak uważam, że powinno rozumieć się czy np. teksty piosenek.. a nie jak np. mówi moja mama słuchając jakiejś piosenki w języku angielskim, że "to fajna piosenka"... a skąd wie, jeśli nie wie o czym? W obecnych czasach na rynku pracy angielski musi być.. i dodatkowo inny język. Co jest najśmieszniejsze? W wymogach dotyczących stanowiska pracy angielski jest wymagany w miejscach, gdzie nie jest używany. Widzicie w tym logikę?

Wspomnienie tygodnia - fotorelacja z tygodnia :)

Oczywiście prywata i np. przepisy kulinarne, które znajdę w sieci też będą poza tym wszystkim :) Mam tu na myśli jedzonko dietetyczne, ale liczę, że smaczne, a na pewno smacznie wyglądające haha

tumblr.com

poniedziałek, 9 września 2013

Walka o siebie c.d.

Znalazłam projekt "Walka o siebie" na blogu u Angeliki i powiem Wam, że biorę udział. Tak wiem.. to kolejny projekt.,a ja znowu zaczynam kolejny nie kończąc poprzedniego. Niestety lubię robić kilka rzeczy jednocześnie, ale to chyba nic dziwnego jeśli projekty są długoterminowe i nie można nic przyspieszyć.


W tym tygodniu trzeba będzie:
1. ZROBIĆ LISTĘ PRIORYTETÓW - w ciszy i spokoju zastanowić się :
"co tak naprawdę jest dla mnie ważne?" - czy jest to rodzina, studia, praca, nauka, może pasja, a może coś zupełnie innego?, 
"co chcę osiągnąć?" - założyć firmę, nauczyć się języka obcego, podszkolić się w jakiejś dziedzinie, zmienić wystrój domu itp?
Najlepiej spisać wszystko na kartce. Angelika poleca powiesić to w widocznym miejscu, ale  nie każdy ma takie swoje niewidoczne dla innych miejsce. Ja nie mam :)
 Na pierwsze pytanie można odpowiedzieć w miarę ogólnikowo np. rodzina, ale moim zdaniem lepiej nie uogólniać nad wyraz. Lepiej zapisać np. "rodzina - spędzanie z nią więcej czasu" lub "praca - osiąganie coraz lepszych wyników i rozwój", "rozwijanie pasji fotograficznej"... Odpowiadając na drugie pytanie używaj czasowników aktywnych - zrobić, kupić, nauczyć się itd.

2. PRZEANALIZOWAĆ SWÓJ DZIEŃ - najwyższy czas zastanowić się w jaki sposób wykorzystujemy swój czas od samego rana do samego wieczora. Tu też przyda się kartka i długopis, żeby rozpisać swój przykładowy dzień. Chyba uzmysłowienie sobie ile czasu tak naprawdę marnujemy na bzdury jest jedną z podstaw, żeby móc zacząć wprowadzać w tym temacie zmiany. Czas odpowiedzieć sobie na pytania:
"Jakie czynności są obowiązkowe w ciągu mojego dnia?" - ugotowanie obiadu, wyprawienie dzieci do szkoły, pójście do pracy lub szkoły, wyprowadzanie psa, realizacja zleceń - wszystko to należy wpisać na kartkę najlepiej zaznaczając przedział czasowy, w jakim dane czynności wykonujemy. Wtedy będziemy świadomi, jakim pozostałym czasem dysponujemy.
"Jak spędzam swój wolny czas?" - jedni czytają książki inni grają w gry na facebooku, należy wypisać wszystko, czym zajmujemy się w czasie, kiedy nie wykonujemy swoich obowiązkowych czynności. Zdarza ci się przeglądać pinterest przez godzinę? A może oglądasz W11 na TVN? Może też przygotowujesz posta na swój blog albo robisz zakupy na allegro? Nie wszystkie rzeczy, które robimy w wolnym czasie marnotrawią go. Musimy się jednak zastanowić, które z nich nie wnoszą nic pożytecznego do naszego życia - ja na przykład odkąd nie posiadam telewizora zyskałam mnóstwo czasu do rozdysponowania na zupełnie inne czynności - choćby na pisanie bloga. Wcześniej, kiedy mieszkałam w domu rodzinnym, telewizor był w kuchni i jeśli akurat "przypadkiem" w oko wpadła mi jakaś serialowa akcja zaczynałam ją śledzić i tak, zanim się zorientowałam mijało pół godziny, a czasem i dłużej (jeśli stacja postanowiła wypuścić np. dwa odcinki serialu pod rząd). Najwyższa pora aby wyśledzić wszystkich złodziei czasu w swoim życiu!
"Ile czasu poświęcam na swoje priorytety?" - czyli co tak naprawdę robimy, aby realizować te cele, które wypisaliśmy przy odpowiadaniu na pytania w pierwszym punkcie. Jeśli moim priorytetem jest moja pasja to ile czasu spędzam na realizowaniu jej? Często okazuje się, że najzwyczajniej w świecie pomijamy to, co jest dla nas ważne, a skupiamy się na mało istotnych rzeczach w swoim życiu i później łapiemy się na tym, że "znów nam dzień przeciekł przez palce" i nic sensownego nie zrobiliśmy. A przecież zamiast oglądać tysięczny raz te same zdjęcia na pinterest można by zrobić coś pożytecznego?


3. WYZNACZYĆ SOBIE PROSTE CELE - skoro już zrobiliśmy rozeznanie w tym, jak zazwyczaj spędzamy swój czas powinniśmy zaplanować kilka prostych zadań, które pomogą nam krok po kroku przejść od marnowania czasu do konstruktywnego spędzania go. Niech to będą cele, które będziemy kontynuować przez kolejne tygodnie, żeby osiągnąć trwałą zmianę swojego funkcjonowania.



Ja na ten tydzień stawiam sobie takie zadania:
Sprawdzać pocztę maks 3 razy dziennie (do tej pory odpisywałam na maile na bieżąco, co odrywało mnie od tego co robię i już nie wiedziałam gdzie skończyłam)
Wysprzątać cały pokój (powyrzucać niepotrzebne rzeczy, a resztę wystawić na allegro)
  Odkładać na miejsce to co biorę (w ten sposób postaram się utrzymać porządek)
Czas, który do tej pory marnowałam przy komputerze zacząć poświęcać na jeden ze swoich priorytetów - nauka j. włoskiego
Robić listy "DO ZROBIENIA" na każdy dzień - do tej pory robiłam listę na cały tydzień, ale zacznę pracować z kalendarzem i planować dzień wraz z zadaniami "do zrobienia". Najwyższa pora aby codziennie wieczorem poświęcić kilkanaście minut na rozpisanie rzeczy, które muszę zrobić dnia kolejnego i pilnować tego. 

W niedzielę wieczorem spodziewajcie się krótkiego podsumowania tego tygodnia, a w poniedziałek zaczynamy kolejny tydzień wyzwań! Mam nadzieję, że to będzie dobry początek do tego, żeby organizacja i efektywność w moim życiu wzrosła, a złe nawyki były eliminowane z dnia na dzień.

W tym czasie będę myślała również na swoimi złymi nawykami nad którymi będę później pracowała. Niedługo napiszę Wam jakie mam plany wobec bloga :)

A Wy jakie macie przywary? Nad czym chcielibyście pracować?